W przeciwieństwie do wielu współczesnych mu artystów, Bruno Maderna (1920-1973) nie przejawiał szczególnego zainteresowania nową muzyką. W zamian, umiłował sobie muzykę dawną – a zwłaszcza tę pochodzącą z okresu włoskiego renesansu i wczesnego baroku.
Jego transkrypcje dalekie były jednak od ortodoksyjnych, "historycznie uzasadnionych" interpretacji. Głęboko wierząc, że sztukę można przedstawić odzierając ją z pierwotnego kontekstu, z lubością używał współczesnych środków wyrazu, dzięki nim odkrywając nową, nieznaną dotąd treść w dziełach starych mistrzów.
Na...