Marek Stelar - Niepamięć

RECENZJA | „Niepamięć” Marek Stelar

Marek Stelar – architekt buszujący na obrzeżach zawodu; miłośnik kryminałów i horrorów, muzyki elektronicznej XX wieku; squasha, w którego już nie zagra i wybrzeża Bałtyku, gdzie uwielbia jeździć o każdej porze roku. Zafascynowany Berlinem i starym Szczecinem.*

Sięgnąłem po ten utwór, gdyż chciałem przeczytać coś ciekawego i trzymającego w napięciu. Czy warto sięgnąć po „Niepamięć”?

Główny bohater, Dariusz Suder, jedzie na spotkanie do Berlina i z pewnych powodów zabiera ze sobą żonę oraz córkę. Budzi się dwa miesiące później. Okazuje się, że został postrzelony, a jego najbliższa rodzina zginęła. Ponadto nie udaje się zorganizowana przez szczecińską policję akcja przejęcia narkotyków. Niepamiętający sporej części swojego życia podinspektor Suder bada tę sprawę.

Książkę czyta się bardzo lekko i szybko. W krótkim czasie ją pochłonąłem. Przez sporą część dzieła akcja trzymała w napięciu i trudno było mi go odłożyć na półkę, ponieważ chciałem wiedzieć, co stanie się dalej. Dzięki pierwszoosobowej narracji mamy okazję poznać myśli i uczucia głównej postaci. Nie ukrywam, że w pewnym momencie chciało mi się płakać, bo autorowi udało się bardzo dobrze przedstawić emocje Sudera. Niektóre wydarzenia są smutne i przygnębiające.

Głównego bohatera polubiłem od momentu poznania go. To czterdziestodziewięcioletni mężczyzna, który jest bardzo zaangażowany w swoją pracę, co skutkuje lekkim zaniedbaniem rodziny. Darek to typ twardziela, który niczego i nikogo się nie boi. Często jest sarkastyczny, a czasem zabawny. Jeśli postawi sobie jakiś cel, to zrobi wszystko, aby go osiągnąć. Dużym plusem owego bohatera jest to, że popełnia on wiele błędów, co pozwala łatwiej się z nim utożsamić. To nie jest osoba idealna. Wydarzenia wpływają na niego i sprawiają, iż przechodzi on dość dużą przemianę.

Pomysł na książkę i wykorzystanie motywu utraty pamięci nie jest jakieś oryginalne. Amnezja nie raz i nie dziesięć pojawiła się w kulturze. Ciekawe jest wykonanie, które bardzo mi się spodobało. Dzieje się dużo, co chwilę są jakieś zaskoczenia, a tajemnice wychodzą na jaw. Autorowi udało się mnie zwieść. Nie ukrywam, że przez sporą część utworu myślałem, iż wiem kto jest tym złym, poszukiwanym… Oczywiście na końcu wyszło kompletnie inaczej. A czytając ostatnie strony chodziłem po pokoju (bo usiedzieć nie mogłem) z taką miną na twarzy – :o. Z dużym zniecierpliwieniem czekam na kolejny tom tej serii.

Widać, że autor przyłożył się, pisząc „Niepamięć”. Nie chcę przytaczać konkretnej sytuacji, aby przypadkiem komuś czegoś nie zaspoilerować, ale uwierzcie mi na słowo, że research jest bardzo dobry. Albo, jeśli nie chcecie wierzyć mi na słowo, po prostu sięgnijcie po ten utwór i przekonajcie się na własnej skórze. Od razu mówię, że za zarwane nocki nie odpowiadam.

Klimat książki często jest mroczny i tajemniczy. Spowodowane jest to trochę tym, iż pojawiają się osoby z przestępczego świata.

Bardzo spodobało mi się to, że razem z Suderem odkrywamy jego przeszłość. Na początku wiemy mniej więcej tyle, ile on, a potem z każdą stroną wychodzą na jaw kolejne fakty z jego życia.

Żeby nie było – nie jest to książka idealna. Są krótkie przynudzające momenty, niekiedy akcja traci swoje tempo, a zakończenie jest troszkę nierealne i hollywoodzkie.

Podsumowując, „Niepamięć” to bardzo dopracowana książka, od której bardzo trudno jest się oderwać. Wbija w fotel, zaskakuje i nie daje o sobie zapomnieć. Polecam ją przede wszystkim miłośnikom thrillerów i mocnych książek. Autor nie szczędzi opisów, także uważajcie!

Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Wydawnictwu FILIA.

* Źródło – Lubimy Czytać