Bing & Ruth - Bing & Ruth Species

Bing & Ruth, ciągle rozwijający się projekt kierowany przez nowojorskiego kompozytora Davida Moore'a, wydał album zatytułowany "Species", który zawiera 7 utworów i 49-minut muzyki. Podczas gdy z wierzchu "Species" jest eksploracją dźwiękowych możliwości organów Farfisa, wspomaganych jedynie przez klarnet i kontrabas, w rzeczywistości jest ukłonem w stronę ludzkości i pokory - oddaniem boskiej intuicji, którą wszyscy jesteśmy obdarzeni oraz pokory wymaganej od nas, aby ją dostrzec. Oto co na temat albumu "Species" mówi David Moore: "W roku, który spędziłem na pisaniu piosenek, które stały się "Species", zakochałem się w pustyni. Jednocześnie głęboko zakochałem się w bieganiu - trans jednej stopy przed drugą odzwierciedla niekończący się, suchy, pustynny krajobraz. Po zastanowieniu się przypuszczam, że to, do czego zmierzałem, było sposobem na to, by poczuć się małym - sposobem na głęboką pokorę. Zawsze tworzyłem muzykę w poszukiwaniu jakiegoś wewnętrznego spokoju, ale już nie dbałem tak bardzo o pociechę. Wydawało mi się, że zmęczyło mnie patrzenie do wewnątrz. Spędziłem dużo czasu poza domem w Nowym Jorku, pracując w domku w Point Dume, w niewielkiej odległości na zachód od Oceanu Spokojnego i rozsądnej drogi na wschód na pustynię. Znalazłem się w miejscach na tyle nieznanych, że z łatwością mogłem stracić poczucie kierunku, wielkości, a przede wszystkim poczucie czasu. Muzyka, którą tworzyłem, stała się swego rodzaju odbiciem tych intencjonalnych oderwań - i miejscem, w którym odzwierciedla się uczucie transu. Zacząłem myśleć o "Species" jako pewnego rodzaju albumie gospel - o jakimś nabożeństwie, chociaż wcale tak się nie zaczęło.
Nie zaczęło się od jakiejś wielkiej wizji do zrealizowania. Zacząłem od próby zrozumienia dlaczego jedyne, co chciałem zrobić, to grać na organach Farfisa. Wybrałem ten instrument bez konkretnego powodu poza tym, że czułem się do tego zmuszony. Organy zaproponowały mi coś, czego nie był wstanie zaoferować mi fortepian. Po wielu miesiącach pisania zaprosiłem dwóch przyjaciół: Jeffa Ratnera i Jeremy'go Vinera, którzy grają odpowiednio na basie i klarnecie i są członkami Bing & Ruth od naszych pierwszych dni, prawie piętnaście lat temu. Wspólnie powoli ukształtowaliśmy brzmienie i zbiór piosenek. I to, jak się czułem, było inne niż kiedykolwiek wcześniej. To było dla mnie przerażające. O ile wyjście z określonego świata dźwiękowego, który budowaliśmy przez lata, było dużym ryzykiem, było to również absolutną koniecznością. Więc z tym samym ślepym oddaniem, jakie czułem wobec samych organów, ruszyliśmy w kierunku zachodniego Teksasu do Sonic Ranch, pustynnego studia i farmy orzechów, gdzie Jeff, Jeremy i ja spędziliśmy tydzień nagrywając ten album. Sama płyta nie zawiera żadnych edycji ani nakładek i została zrealizowana tak dokładnie, jak to możliwe. Zawsze starałem się nagrywać w ten sposób. Nadal uważam, że to najbardziej uczciwy sposób na udokumentowanie mojej muzyki. Daje subtelne, ale niezbędne życie, którego nie można uzyskać w żaden inny sposób. Pod tym względem tytuł "Species" jest ukłonem zarówno wobec ludzkości, jak i pokory - boskiej intuicji, którą wszyscy jesteśmy obdarzeni, oraz pokory wymaganej od nas, aby ją dostrzec. Jest także wyrazem głębokiego szacunku dla faktu, że pod koniec tej podróży jedyne, co znalazłem, to samotność wzniosłej rezygnacji. Album jest punktem końcowym procesu, w którym powoli dostosowywałem, zmieniałem i dopracowywałem wszystko, aż poczułem, że jest w porządku, dopóki nie straciłem uziemienia i dopóki nie zastanawiałem się, dlaczego to w ogóle miało znaczenie. Pierwszym singlem z albumu był "I Had No Dream" udostępniony razem z wizualizacją stworzoną przez Derricka Belchama".
"Pisząc, wydaje mi się, że zawsze pracuję nad ostateczną prezentacją piosenki" - mówi Moore. " Ten nadchodzący album, a szczególnie ten utwór, różni się tym, że instynktownie bardziej skłaniam się ku występowi na żywo. W tym duchu jest ten teledysk z Jeffem i Jeremy'm i mną, gdy wykonujemy "I Had No Dream", trzeci utwór z "Species". Nie możemy się doczekać, aby zaprezentować całą naszą muzykę na żywo, gdy tylko będziemy mogli znów być w tym samym pokoju, ale do tego czasu mamy nadzieję, że spodoba wam się ta pierwsza propozycja". Belcham wyjaśnia dalsze procesy myślowe stojące za teledyskiem i jego związek z centralnym tematem albumu: "Dla "I Had No Dream" postanowiliśmy zaprezentować aspekt występu zespołu na żywo. Korzystając z projektorów, niestandardowych źródeł LED i analizy częstotliwości dźwięku, stworzyliśmy płaszczyznę wizualną, aby zilustrować, co działo się dźwiękowo w każdej części utworu. Każdy element światła jest generowany przez pewną część muzyki". Kolejny zaprezentowany utwór - "Live Forever" to rodzaj medytacji dźwiękowej. Trwający 13 minut utwór jest najdłuższą kompozycją na "Species" ". David Moore mówi: "w zależności od tego, jak rejestrujesz czas, "Live Forever" może być najdłuższym lub najkrótszym utworem na "Species". To dla mnie bardzo spokojna piosenka, a ostatnio wydaje mi się, że najbardziej jej potrzebuję. Mam nadzieję, że znajdziesz coś dla siebie. "Live Forever" jest dostępny razem z wizualizacją stworzoną ponownie przez Derricka Belchama".

Jak mówi: "Dla "Live Forever" stworzyłem rodzaj lekkiego placu zabaw, nad którym David miałby kontrolę, umieszczając zestaw projektorów w dużym, pustym, czarnym pokoju wypełnionym mgiełką i tworząc zestaw parametrów, które zmieniłyby aspekty światła płynącego z projektorów w celu wycięcia trójwymiarowych postaci we mgle. Parametry te zostały następnie powiązane z interfejsem kontrolnym, za pomocą którego David mógł "wizualnie" odtworzyć utwór podczas słuchania kompozycji z albumu. Umieściłem kamerę w jasnym otoczeniu, aby dać punkt widzenia, a David wykonał ujęcia akompaniamentu wizualnego, które następnie odwrócono i przesunięto kolory, aby przesłać je na monitor przed Davidem i ostatecznie nagrać na żywo na komputerze. Teledysk jest niezmienionym wizualnym wykonaniem piosenki z Davidem za sterami systemu. "The Pressure Of This Water" to trzeci singiel, któremu towarzyszy wizualizacja stworzona przez Michaela Speeda i Marisa Gesauldiego ". Szef Bing & Ruth - David Moore, mówi o "The Pressure Of This Water": "To pierwsza piosenka, którą napisałem na moich organach Farfisa, które są ze mną do dziś. Towarzyszące piosence elementy wizualne stworzył Michael Speed, który w obliczu niemożności podróży na pustynię postanowił połączyć publicznie dostępne materiały filmowe, które odzwierciedla pustynną naturę utworu".
Lista utworów:
1. Body In A Room
2. Badwater Psalm
3. I Had No Dream
4. Blood Harmony
5. Live Forever
6. The Pressure Of This Water
7. Nearer