Święty Jacek. Życie i cuda

Święty Jacek Odrowąż (ok. 1183–1257), dominikanin, który przyjął habit z rąk samego założyciela Zakonu Braci Kaznodziejów, wytrwale i z pasją realizował swoje powołanie. Wędrując po świecie, głosił Ewangelię, zakładał klasztory, uzdrawiał i czynił cuda. Na opinię świętości nie trzeba było długo czekać. Już za życia świeccy i bracia zakonni dostrzegali w św. Jacku nieprzeciętną dobroć i liczne cnoty. Wkrótce po śmierci zakonnika współbracia zaczęli odnotowywać świadectwa o jego świętości w niezachowanej do naszych czasów księdze cudów. Sto lat później lektor Stanisław z Konwentu Świętej Trójcy w Krakowie spisał je ponownie; jego dzieło zatytułowane "Życie i cuda" św. Jacka z Zakonu Kaznodziejów wraz z bogatym materiałem źródłowym związanym z procesem kanonizacyjnym prezentujemy czytelnikom w nowym przekładzie i opracowaniu badaczy z Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.