S.J. Watson - Zanim zasnę

Co rano budzę się w obco wyglądającym pokoju.Co rano patrzę w lustro i widzę obcą twarz.Co rano mężczyzna, przy którego boku otwieram oczy, mówi mi, że jest moim mężem.Musi mi codziennie przypominać, że miałam wypadek.Że mój mózg nie potrafi tworzyć nowych wspomnieńŻe żyję w ten sposób od dwudziestu lat…Wspomnienia nas definiują.Wyobraź więc sobie, że tracisz je za każdym razem, kiedy zapadasz w sen.Zapominasz, jak się nazywasz, kim jesteś.Nie pamiętasz wydarzeń z przeszłości, nie rozpoznajesz ludzi, których kochasz – wszystko to znika w ciągu jednej nocy.A jedyna osoba, której ufasz być może mówi ci jedynie połowę prawdy…Christine budzi się co rano w obcym łóżku u boku obcego mężczyzny. W lustrze widzi twarz nieznajomej kobiety, dużo starszej od niej. I co rano się dowiaduje, że to jej twarz, jej mąż, jej łóżko. Że przed dwudziestu laty na skutek wypadku straciła zdolność zapamiętywania. Co rano przeżywa wstrząs, co rano musi się z nim godzić. Jej życie wydaje się tragicznie proste.Powoli jednak okazuje się, że ta prostota jest pozorna. Że Christine ma na przykład swojego neurologa, o którym nie wie jej mąż, że prowadzi pamiętnik, dzięki któremu może częściowo zapełnić luki w pamięci. Kobietę zaczyna niepokoić jej całkowita zależność od męża. Okazuje się, że ma jakieś inne wspomnienia niż te, które co rano pieczołowicie mąż odtwarza. Christine zaczyna stawiać nowe pytania – jak wyglądał jej wypadek, dlaczego nie mają dzieci, co się stało z jej przyjaciółką. Im bardziej się zbliża do prawdy, tym bardziej niewiarygodna się ona staje.