JOY - Touch By Touch Hits And More

Joy – austriackie trio męskie, tworzące muzykę pop/italo disco, popularne w latach 80. XX wieku, powstałe w 1984 roku w Bad Aussee. Zasłynęło wydanym w 1985 roku singlem Touch by Touch, który osiągnął szczyty list przebojów. Zespół Joy powstał w Bad Aussee , austriackiej miejscowości liczącej 5000 mieszkańców. Andy Schweitzer (26. 02. 60), Alfred Jaklitsch (22. 01. 60) i Manfred Temmel (25. 02. 59) byli szkolnymi przyjaciółmi i już jako nastolatkowie, grywali wspólnie w różnych amatorskich zespołach, lecz po skończeniu szkół wybrali różne kariery. Andy został policjantem, Freddy zaczął uczyć języka niemieckiego oraz historii w szkole, a Manfred stał się popularnym DJ-em w klubie “Orion” w niemieckim mieście Traunreut. Trójka przyjaciół spotkała się ponownie w 1984 i zdecydowali się skupić wspólne wysiłki na karierze muzycznej. Kilka miesięcy później, 8 października 1984, zdobyli kontrakt na nagrania w austriackiej wytwórni OK-Musica. Właściciele wytwórni spotkali się z Michaelem Scheicklem (23. 03. 57; reprezentował Austrię na festiwalu Eurovision w 1982 jako lider duetu “Mess”, z piosenką “Sonntag”). Pierwszy singiel JOY, “Lost In Hong Kong” (skomponowany przez Michaela Scheickla – używającego pseudonimu M. Mell), był wydany w lutym 1985. Nie stał się wielkim przebojem, ale o nowym zespole wspomniano w prasie. Następny singiel "Touch By Touch" we wrześniu 1985 i skomponowany przez Schweitzera i Jaklitscha, natychmiast osiągnął szczyty Europejskiej Top 20 Dance Charts i przyniósł grupie popularność stając się jego wizytówką. W Austrii “Touch by touch” zajmowało pozycję Nr. 1 przez 5 tygodni i, tak jak w Portugalii i Hiszpanii, singiel osiągnął status “złotej płyty”, z ponad 50. 000 sprzedanymi kopiami w każdym z tych krajów. Trzeci singiel, “Hello”, także skomponowany przez Michaela Scheickla, ponownie stał się hitem. Pierwszy album, zatytułowany tak jak singiel, “Hello”, okupował pierwsze pozycje przez pięć tygodni na kilku listach. To przyniosło zespołowi międzynarodową sławę, z albumami sprzedanymi w ponad 30 krajach. Nawet piosenka, która nie została wydana na singlu, “Valerie”, stała się hitem we Wschodniej Europie: w ZSRR dzięki wydaniu jako pocztówka dźwiękowa do magazynu “Krugozor”, a na Węgrzech doczekała się coveru w wykonaniu lokalnej grupy “Inflagranty” (jako “Te meg en”). Dzięki swojej pozytywnej melodyce i apolitycznym tekstom Joy stał się jednym z nielicznych zespołów występujących za “żelazną kurtyną” – w 1986 i 1987 występowali w NRD, w programie telewizyjnym “Ein Kessel buntes”. W lecie 1986 Joy powrócił do studia w celu zarejestrowania swojego drugiego albumu "Joy And Tears". Jego wydaniu towarzyszył singiel – “Japanese Girls”. Dzięki tej piosence JOY zyskał niesamowitą popularność w Azji. W Korei Południowej JOY został wybrany najbardziej popularnym międzynarodowym wykonawcą roku 1986 – zostawiając w tyle Madonnę oraz Michaela Jacksona! Podczas azjatyckiego tournée JOY, które odbywało się na przełomie stycznia i lutego 1987 w Bangkoku, Hongkongu, Singapurze, Tajwanie oraz Seulu, oglądało ich ponad 60, 000 widzów. W Seulu, Korei Południowej wystąpili przed 20, 000 osób na stadionie Jamsil Olympic , wykonując specjalnie przygotowaną wersję ich przeboju “Japanese Girls” – który otrzymał na tą okazję tytuł “Korean Girls”. Tuż po powrocie z Azji JOY zagrał kilka koncertów w USA, Kalifornii i San-Jose, głównie dla publiczności chińsko- i wietnamskojęzycznej; jakkolwiek występy odbywały się w sławnym “Shrine auditorium”. Nie trzeba chyba dodawać , że z tej okazji “Japanese girls” zamieniono na “Chinese girls”! Zdjęcie zrobione w San Jose wykorzystano później na okładce singla “Destination Heartbeat”. Latem 1987 JOY miało występy w różnych krajach Europy – włącznie z Niemcy, Portugalia i Włochy. W międzyczasie wydali singiel “Destination heartbeat”, który został wykorzystany do ścieżki dźwiękowej detektywistycznego filmu “Flucht in der Tod”. Następnie w 1987 OK-Musica wydało kompilację – “Best of JOY”. By zaznaczyc pojawienie się ery cyfrowej, składanka została wydana na nowym nośniku – płycie CD.

W 1988 rozeszły się drogi klawiszowca i współtwórcy , Andy Schweitzer, z resztą zespołu - Alfredem Jaklitsch i Manfred Temmel. Mając zgodę na używanie oryginalnej nazwy zespołu , zaprosił wokalistę Anzo (Hans Morawitz) – i nagrał album zatytułowany “Joy”, wydany później przez Polydor w 1989. Niestety ani album ani single (Kissin' like friends, She's dancing alone, Born to sing a love song) nie dostały się na listy przebojów. Kolejny album z melodyjnymi piosenkami "Best of Joy" został wydany w 1992 roku. W 1994 dwóch członków oryginalnego składu, Alfred Jaklitsch i Manfred Temmel, podpisali kontrakt na nagranie z BMG i wydali nowy singiel – “Hello, Mrs. Johnson”. Niedługo później zaprosili nowego klawiszowca, Johannes Groebl (30. 01. 60), i wydali jeszcze jedną płytę – “Felicidad” - w 1995. W roku 1996 został nagrany i przygotowany do wydania przez BMG album “Full of Joy”. Zawierał 12 kompozycji – materiały promocyjne zostały wydrukowane, lecz ostatecznie BMG podjęło decyzję o nie wydawaniu tej płyty. W 1997 Freddy Jaklitsch i Manfred Temmel stworzyli zespół “Seer”, który później stał się jednym z najbardziej udanym projektem w historii austriackiej sceny muzyki narodowej. Jednakże w 2008 Manfred Temmel opuścił Seer. W czerwcu 1997 JOY wystąpiło w Gorky Park w Moskwie, na festiwalu “Disco stars”. 29 listopada 2002 JOY wzięło udział w pierwszym festiwalu “Disco 80”, zorganizowanym przez jedną z najbardziej popularnych rosyjskich stacji radiowych – “Autoradio”. W 2010 wszyscy trzej członkowie oryginalnego składu zdecydowali, by z okazji 25 lecia ich pierwszego sukcesu wystąpić ponownie razem. W październiku 2010 JOY wystąpił na festiwalu “Legends of Retro FM” w Moskwie; w listopadzie 2010 maxi-CD z 4 nowymi wersjami głównego hitu Joy, “Touch by touch”, ujrzał światło dzienne. 1 lipca 2011, JOY wydało album “Enjoy”. Zawierał 10 całkiem nowych nagrań, a także nowe wersje takich hitów jak “Touch by touch” i “Valerie”. Wszystkie chórki ponownie śpiewał Michael Scheickl. Album został wydany w Austrii pod labelem “Major Babies”, I osiągnął 21 pozycję austriackiej listy przebojów. We wrześniu 2011 album został wydany w Rosji przez “CD-Land”, oraz na Węgrzech – dystrybuowany przez ‘Hargent Media”.