Iza Kuna - Klara jedzie na pogrzeb

Klara chciałaby zatrzymać czas, niestarzeć się, mieć ciągle fiu bździu wgłowie itych samych przyjaciół. Ciągle wierzy, żeszczęście jej nieominie, aśmierć tak. Że spotka miłość swojego życia ibędzie szczęśliwa, awszystko zacznie się jeszcze raz.
Jeszcze raz zakocha się wAleksie, jeszcze raz prześpi się zniewysokim Francuzem, atemu chłopakowi, co ją krzywdził, wymierzy karę.
Wierzy, żewszyscy będą onią walczyć iżewszyscy ją kochają. Anajbardziej mama. Klara jest nieukochana, bo dla nikogo niebyła ważna. Nikogo prócz jej kota.
Opowieść połamana jak jej bohaterowie. Świat, wktórymspotykają się wielkomiejskie troski imałomiasteczkowe szajby. Acałość obficie podlewana alkoholem icoraz mocniejszymi lekami.
Tobolesna, czasem zabawna, bardzo osobista opowieść odzieciństwie, samotności imarzeniach. Iobliskich, którzyczasem są dla nas najdalszymi ludźmi naświecie.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.