Grady Hendrix - Jak sprzedać nawiedzony dom

Powieść pełna czarnego humoru

Gdy zaczęłam czytać powieść Grady’ego Hendrixa „Jak sprzedać nawiedzony dom”, nie wiedziałam, czego się spodziewać. Za horrorami nie przepadam, ale zaintrygowała mnie informacja, że to książka mroczna i przerażająca, a jednocześnie …zabawna. Jak to połączyć? Okazuje się, że można, a czarny humor szybko podbił moje serce.

Akcja rozgrywa się współcześnie.

Louise mieszka w San Francisco i samodzielnie wychowuje kilkuletnią córkę. Pewnego dnia dowiaduje się, że jej rodzice zginęli w wypadku. Wiadomość przekazuje jej telefonicznie młodszy brat, Mark, z którym kobiecie nigdy nie było po drodze.

Louise powierza opiekę nad córką byłemu mężowi i udaje się do rodzinnego Charlestonu. Nie była tam od dawna; cieszyła się, że udało jej się wyrwać z domu, w którym wciąż kłóciła się z bratem – życiowym nieudacznikiem.

Po pogrzebie rodziców odczytany zostaje testament i wtedy wybucha przysłowiowa bomba. Takiego rozwiązania nikt się nie spodziewał!

Louise i Mark chcą sprzedać dom, jednak okazuje się, że to nie jest łatwe. Pomieszczenia są pełne lalek, które tworzyła i zbierała matka rodzeństwa. Czy pacynki faktycznie potrafią się przemieszczać i ożywają, czy to tylko złudzenie?

Robi się coraz groźniej i straszniej, ale sporo jest też zabawnych sytuacji, gdyż autor okazuje się mistrzem w posługiwaniu się wisielczym humorem.

Ważnym tematem okazuje się przeszłość, do której wracają bohaterowie. Louise i Mark mają do siebie wzajemnie pretensje, a podczas kłótni wracają nawet do czasów dzieciństwa i związanych z nim koszmarów. Dzięki temu wiele dowiadujemy się o nich i o relacjach panujących w ich rodzinie. To pozwala lepiej zrozumieć nastawienie do życia i różne decyzje rodzeństwa.

Całość czyta się bardzo szybko, gdyż akcja jest nieprzewidywalna i obfituje w różne niespodzianki. Losy bohaterów śledzi się z zainteresowaniem i emocjami, tym bardziej, że z czasem na jaw wychodzą różne rodzinne sekrety, zazwyczaj mroczne i coraz bardziej przerażające.

Plusem na pewno są też dialogi między bratem i siostrą – dynamiczne, przekonujące; nie ma w nich miejsca na banały i sztuczność.

Niesamowity jest klimat powieści. Połączyć horror z komedią nie jest łatwo, ale autorowi to się udało na medal!

Polecam szczerze!

BEATA IGIELSKA