Gabriel Chmura - Wajberg Prokofiew. Piąte Symfonie - Fifth Symphonies

Pierwsza płyta zrealizowana w wyniku współpracy Polskiej Orkiestry Sinfonii Iuventus z Warner Classics. Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus to istny gejzer energii – soczyste brzmienie, z którego bije młodość, zarazem intensywne emocje, jak i lekkość frazy. W albumie znalazły się dwie tytułowe "Piąte Symfonie" – V Symfonia f-moll op. 76 Mieczysława Wajnberga oraz V Symfonia b-moll op. 100 Sergiusza Prokofiewa.

Nagranie konfrontuje symfonie dwóch kompozytorów tworzących blisko siebie, w trudnych realiach Związku Sowieckiego, gdy władza silnie ograniczała autonomię artystów, którzy na różne sposoby o nią walczyli – pisze Piotr Maculewicz - Prokofiew i Wajnberg doświadczali i przychylności, i prześladowań ze strony władz; w swych dziełach dawali wyraz ustępstwom wobec krępujących doktryn oraz – na ogół aluzyjnie – się im przeciwstawiali. Historia oddała im sprawiedliwość, a prawdziwe piękno muzyki obu twórców okazało się ponadczasowe. Wolne od ideologicznych kontekstów ponurej epoki zachwyca dziś słuchaczy całego globu. O ile sława Prokofiewa jest od dekad trwała i ugruntowana, to twórczość Mieczysława Wajnberga dopiero w ostatnich latach przeżywa renesans, zwłaszcza w kraju, z którego artysta pochodził i który zawsze uważał za ojczyznę.

Uważa się na ogół, że Prokofiewowska muzyka przynależy do nurtu neoklasycznego [... ] Wiele dzieł Prokofiewa istotnie wywodzi się z trendu antyromantycznego, lecz równie wiele nosi na sobie wyraźne znamiona inspiracji ekspresjonistycznej czy nawet blisko pokrewnej muzyce późnoromantycznej. Analizując tę twórczość, raz po raz napotykamy nader specyficzną syntezę elementów właściwych klasycyzującemu obiektywizmowi z elementami nacechowanymi romantycznym subiektywizmem. (Jerzy Jaroszewicz, 1983)

Miejsce kompozytora w historii określa tylko to, czy zdołał powiedzieć coś własnym głosem. [... ] Zawsze pisałem i nadal piszę tak, jak słyszę i czuję. Każdy kompozytor powinien przede wszystkim pracować – to jest aksjomat, nad którym nie należy się długo zastanawiać, gdyż o tym, czy zajmie się miejsce w centrum panteonu, czy może tylko na jego obrzeżach i tak zadecyduje naturalna selekcja. (Mieczysław Wajnberg, 1988)

W albumie obie symfonie można usłyszeć w ekspresyjnym wykonaniu Polskiej Orkiestry Sinfonii Iuventus pod batutą Maestro Gabriela Chmury, w ten sposób młodość i doświadczenie pozwalają odkryć te potężne dzieła na nowo, we współczesnym kontekście.

Gabriel Chmura
Urodził się we Wrocławiu, w 1957 r. wyemigrował z rodziną do Izraela, gdzie podjął studia w Akademii Muzycznej w Tel Awiwie (kompozycja, fortepian i dyrygentura). Studia kontynuował u P. Dervaux w Paryżu, H. Swarowsky'ego w Wiedniu oraz F. Ferrary w Sienie. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród. W latach 1974-1991 jako dyrektor artystyczny kierował Operą w Akwizgranie, Orkiestrą Symfoniczną w Bochum oraz Orkiestrą Narodową w Ottawie. W 2001 r. objął stanowisko dyrektora artystycznego Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia. Gabriel Chmura dyryguje czołowymi orkiestrami świata. W Polsce występował z NOSPR oraz z muzykami wielu filharmonii, w tym Filharmonii Narodowej w Warszawie. Od sezonu artystycznego 2012/2013 pełni funkcję dyrektora artystycznego Teatru Wielkiego w Poznaniu, a od 2015 r. jest również pierwszym dyrygentem gościnnym Filharmonii Krakowskiej. Jego najnowsze realizacje to dwie opery Wajnberga Pasażerka i Portret (w Nancy) oraz Lady Makbet mceńskiego powiatu Szostakowicza i Parsifal Wagnera w poznańskim Teatrze Wielkim. Artysta nagrywa z London Symphony oraz z orkiestrami radiowymi w Berlinie i Monachium; wiele jego nagrań zdobyło prestiżowe nagrody. Popularyzuje za granicą twórczość polskich kompozytorów, m. in. M. Wajnberga. Po wielkim sukcesie dwóch pierwszych płyt CD z jego utworami (Chandos; V Symfonia, Sinfonietta nr 1, IV Symfonia, Sinfonietta nr 2, Rapsod na tematy mołdawskie), Gabriel Chmura przystąpił do nagrania XIV i XVI Symfonii tego kompozytora

Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus została utworzona z inicjatywy J. Semkowa, rozpoczęła działalność artystyczną w 2008 r. W jej skład wchodzą najzdolniejsi muzycy, którzy nie ukończyli 30 lat. Współpracuje z czołowymi dyrygentami oraz solistami polskimi i zagranicznymi, koncertując w wielu krajach Europy, a także w Chinach. Orkiestra zrealizowała szereg nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych. Szczególne miejsce w dyskografii Orkiestry zajmują dwie płyty z repertuarem symfonicznym (Schubert, Czajkowski) zarejestrowane pod batutą J. Semkowa. Współpraca dyrygencka z K. Pendereckim (od 2013 sprawuje nad orkiestrą Honorowy Patronat Artystyczny) zaowocowała wydaniem szeregu jego dzieł, m. in. kompletu symfonii (2012) oraz płyty z koncertami. W dorobku zespołu znajdują się ponadto nagrania z dyrygentami i solistami, takimi jak: G. Chmura (Strauss, Françaix, Debussy), T. Wojciechowski (Chopin), M. Nałęcz-Niesiołowski (Chopin), M. Patyra (Wieniawski), I. Monighetti (Haydn), A. Szymczewska (Bruch, Wieniawski i Mendelssohn), G. Tchitchinadze i M. Wolińska (Bacewicz). Pierwszym Dyrygentem Gościnnym Orkiestry jest Michaił Jurowski. Dyrektorem instytucji jest powołana przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Anna Kościelna.

Lista utworów:

CD 1
Mieczysław Weinberg (1919-1996)
Symphony No. 5 in F minor Op. 76 (1962)

1. Allegro moderato
2. Adagio sostenuto
3. Allegro
4. Andantino

CD 2
Sergei Prokofiev (1891-1953)
Symphony No. 5 in B-flat major Op. 100 (1944)
1. Andante
2. Allegro marcato
3. Adagio
4. Allegro giocoso