Matt Haig - Niemożliwe życie

DRUGIE ŻYCIE

Matt Haig podbił moje serce powieścią „Biblioteka o północy” i utworami dla dzieci, więc po jego nową książkę – „Niemożliwe życie” - sięgnęłam z wielkimi nadziejami. I nie zawiodłam się – połknęłam całość jednym tchem, chociaż nieraz zatrzymywałam się podczas refleksyjnych fragmentów i pięknych opisów przyrody.

Grace Winters to emerytowana nauczycielka matematyki i wdowa mieszkająca w Anglii. Pewnego dnia pisze do niej były uczeń. Zwierza się ze swoich problemów i dzieli refleksjami.

Pani profesor odpowiada, a z jej opowieści wyłania się niesamowita historia.

Grace pewnego dnia dostaje list od znajomej, z którą od kilku dekad nie miała kontaktu. Okazuje się, że kobieta zostawiła jej w spadku dom na Ibizie.

Początkowo pomysł odwiedzenia wyspy wydaje się szalony, ale Grace dochodzi do wniosku, że może warto udać się na wycieczkę życia. Przecież w każdej chwili może wrócić…

Szybko okazuje się, że za śmiercią zmarłej znajomej kryje się jakaś tajemnica. Ibiza wydaje się miejscem pięknym, urokliwym, ale też intrygującym i pełnym kontrastów.

Zaskakujące są osoby, które Grace poznaje na wyspie.

A jeszcze bardziej zadziwia pewne zjawisko…

Z czasem robi się coraz bardziej tajemniczo i intrygująco. Nasza bohaterka zagłębia się nie tylko w życie wyspy i jej sekrety, ale także we własną przeszłość.

Powieść Haiga przenosi czytelnika w egzotyczne, urzekające miejsce, ale ukazuje również jego cienie. To między innymi ingerowanie w świat natury przez człowieka, co powoduje zniszczenia w ekosystemie. Dzieli też mieszkańców na tych, którzy nie chcą zalewania wyspy przez turystów i są przeciwni budowaniu nowych hoteli, i na tych, którzy żyją z turystyki, mimo iż często są wykorzystywani jako tania siła robocza.

Autor porusza w swojej powieści wiele innych istotnych problemów. To np. przeżycia związane ze starzeniem się, przemijaniem; pytania o to, co dzieje się z człowiekiem po śmierci…

Matt Haig oryginalnie połączył wątki realistyczne z elementami fantastyki, chociaż te drugie są tylko częścią fabuły i pretekstem do snucia poważnych refleksji.

Całość napisana jest barwnie, z dbałością o literacki język. Ujmujące są opisy przyrody i przeżyć wewnętrznych bohaterów. Ich kreacje to także duża zaleta.

Polecam z czystym sumieniem wszystkim, którzy lubią i cenią niebanalne historie, skłaniające do myślenia i pozostające na długo w pamięci.

BEATA IGIELSKA