Andrew von Oeyen - Piano Concertos(2017) | Klasyka |
„Być może to nie przypadek, że mój debiutancki album nagrany z Warner Classics prezentuje francusko-amerykańskie tematy", mówi pianista Andrew von Oeyen o wykonywanych przez siebie dziełach Saint-Saënsa, Ravela i Gershwina. Amerykanin (niemiecko-holenderskiego pochodzenia), studiował w nowojorskiej Juilliard School, a mieszka między Los Angeles a Paryżem. Na jego najnowszej płycie towarzyszy mu PFK Prague Philharmonia pod batutą dyrygenta Emmanuela Villaume'a, zarazem dyrektora artystycznego - Francuza, który jako dyrektor muzyczny Dallas Opera większość czasu spędza w USA i często gościnnie występuje jako dyrygent czołowych amerykańskich orkiestr i oper.
„Jestem wdzięczny za to, że mam możliwość mieszkania na dwóch kontynentach" - kontynuuje Andrew von Oeyen i bardzo szczęśliwy, że zawód, jaki wykonuję, na to mi pozwala mi . Nieraz mówię, że gdyby ktoś przyłożył mi pistolet do głowy i kazał mi wybrać między Europą i Ameryką, to prawdopodobnie zostałbym zastrzelony. . . Jako muzyk XXI wieku, chciałbym myśleć, że mój paszport ma niewiele wspólnego z tym, jakim jestem artystą. Z pewnością nie określa też repertuaru, jaki wybieram do zagrania. "
Dzieła, które Oeyen wybrał tym razem to: Koncert Fortepianowy Nr 2 g-moll Saint-Saënsa, utwór pochodzący z 1868 roku, Koncert Fortepianowy G-dur Ravela, napisany między 1929 i 1931 rokiem i Second Rapsody Gershwina, skomponowana w 1931 roku, siedem lat po bardziej znanej Rhapsody in Blue.
Pochwały za grę von Oeyen w USA pochodziły z takich mediów jak „Los Angeles Times”, który mówił o jego „niezaprzeczalnym darze i fantastycznie dokładnej i łatwej technice", stwierdzając jednocześnie, że „von Oeyen nie potrafi źle nie artykułować muzycznych fraz”. W międzyczasie we Francji „Le Monde de la Musique” stwierdził, że: „Andrew von Oeyen ma niezwykłą w swej płynności technikę i precyzyjny i wyważony sposób grania, ale najbardziej słynie z rozbrajającej elegancji i charyzmy, dzięki której komunikuje się ze słuchaczami z ogromną łatwością. ”
Podczas opracowywania albumu, muzyka Ravela - jak wyjaśnia von Oeyen - była wątkiem, który scalił układ całego repertuaru – gdyż Ravel znał zarówno Saint-Saënsa jak i Gershwina”. Saint-Saëns zmarł w 1921 roku w wieku osiemdziesięciu sześciu lat, właśnie wtedy, gdy Gershwin odnosił swoje największe sukcesy. Ravel wymieniał pięć koncertów fortepianowych Gershwina, utwory zróżnicowane kolorystycznie i pełne elegancji, jako dzieła mające wpływ na jego Koncert fortepianowy G-dur. (. . . ) Żadna muzyka spoza kontynentu europejskiego nie miałaby większego wpływu na Ravela od amerykańskiego jazzu”, mówi von Oeyen. “ W 1928 roku napisał z kolei: “Znacznie bardziej lubię jazz niż wielką operę”. Zastosowanie jazzu w jego Koncercie G-dur jest prawdopodobnie najczęściej omawianym i najbardziej rzucającym się w oczy aspektem utworu. Ale to, co wywiera największe wrażenie, to to, że utwór nie nasuwa skojarzeń z klasycznie wykształconym francuskim muzykiem; próbuje on pisać w stylu, który jedynie imituje zasadnicze cechy jazzu. Widzimy tu raczej twórcę, który tworzy własny gatunek, po mistrzowsku wykorzystując pewne harmoniczne i rytmiczne idiomy, bez uciekania się do banału.
„Żaden inny francuski kompozytor nie był pod wpływem muzyki Gershwina bardziej, niż Ravel i prawdopodobnie żaden inny amerykański kompozytor nie był pod wpływem muzyki Ravela bardziej, niż Gershwin” - kontynuuje von Oeyen. Dwaj twórcy spotkali się w Paryżu w 1926 roku, kiedy Gershwin był na wycieczce, w wyniku której powstał słynny An American in Paris (Amerykanin w Paryżu). W 1928 roku, kiedy Ravel odwiedził USA, zobaczył na Broadwayu musical Gershwina Funny Face, obaj kompozytorzy odwiedzili klub jazzowy w Harlemie i Gershwin zagrał dla Ravela swoją Rapsody in Blue (Błękitną rapsodię). Andrew von Oeyen przytacza słynną anegdotę o prośbie Gershwina, który chciał się uczyć u Ravela. Francuz odpowiedział: „Dlaczego chciałbyś być drugorzędnym Ravelem, gdy już jesteś pierwszorzędnym Gershwinem? A ponadto, zarabiasz więcej pieniędzy niż ja, więc to ja powinienem brać lekcje u Ciebie”.
Koncert fortepianowy G -dur Ravela i Second Rhapsody Gershwina miały swoje premiery w podobnym okresie, w odstępie kilku tygodni. Podczas gdy Koncert fortepianowy G - dur Ravela stał się jednym z najbardziej lubianych przez Gershwina utworów, to jego Second Rhapsody nie osiągnęła tak fenomenalnej popularności jak Rhapsody in Blue. Andrew von Oeyen twierdzi, , że trudno to wyjaśnić: “W mojej ocenie utwór ten posiada wszystkie cechy geniuszu Gershwina, czasem nawet przewyższa Błękitną rapsodię. Z pewnością zasługuje na to, by go częściej przypominać”.
Album uzupełnia, krótki utwór, który jest niekwestionowanym faworytem Andrew von Oeyena - jest to aranżacja na fortepian Mediation z opery Thais Masseneta. Tutaj również znajdziemy wpływy muzyki francusko-amerykańskiej. Tytułowa rola w operze, pierwszy raz wystawionej w 1894 roku, została napisana dla charyzmatycznej sopranistki Sybil Sanderson, która urodziła się w Kalifornii, ale największe sukcesy odniosła w Paryżu.
Lista utworów:
Piano Concerto in G (1929-1931)
1. Allegramente
2. Adagio assai
3. Presto
Piano Concerto No. 2 in G minor, Op. 22 (1868)
4. Andante sostenuto
5. Allegro scherzando
6. Presto
7. Second Rhapsody
8. Thais Meditation (Bonus on CD, download and streaming versions)
Płyta ma być wydana 13 stycznia 2017 (data wydania w Polsce).
Aby otrzymywać wieści o płycie skorzystaj z przycisku "Obserwuj premierę" znajdującego się na pasku z opcjami. Na stronie "Aktualności" zostaną opublikowane zmiany, które zaszły w obserwowanych premierach, a powiadomienie zostanie wysłane we wiadomości e-mail.
Płytę można zasugerować innym osobom poprzez polubienie strony w serwisie Facebook lub ysłanie wiadomości e-mail. Funkcje te dostępne są na pasku z opcjami, który znajduje się w górnej części strony.
Cenę płyty Piano Concertos można poznać na Ceneo lub Skąpiec.
Piano Concertos można zakupić tutaj. W zakładce "Gdzie kupić?" prezentowana jest lista sprzedawców oferujących ten produkt.
Aby obejrzeć najnowsze doniesienia należy skorzystać z zakładki "Newsy", która znajduje się w kolumnie z prawej strony.
Żeby ocenić płytę należy nadać konkretną wartość w skali od 1 do 5, a następnie zapieczętować wybór kliknięciem. Jedynie zarejestrowani użytkownicy serwisu mogą zagłosować.
Premiera płyty Piano Concertos nie dostała jeszcze oceny. Użytkownicy mogą oceniać tytuły jeszcze przed pojawieniem się ich na rynku, wyrażając w ten sposób swoje oczekiwania. System umożliwia późniejszą modyfikację przyznanych głosów – w tym celu użytkownik powinien wybrać inną wartość w polu "Ocena". Ocena w serwisie to średnia ważona, gdzie waga głosu zależy przede wszystkim od stażu użytkownika.
Andrew von Oeyen jest autorem płyty. Żeby poznać inne płyty od tego artysty należy kliknąć utaj albo kliknąć w nazwę w zakładce "Informacje".
Poprawkę można zgłosić korzystając z opcji "zgłoś poprawkę" dostępnej nad polem "Informacje". Zgłosić można niepoprawne daty wydania, opisy, zwiastuny oraz obrazki.
Komentarze